Hepimizin dinlenmeye ihtiyacı var. Ramazan ayı din ile buluşarak dinlenmemizi yaz tatili ayaklarımızı uzatark dinlenmemizi sağlıyor. Peki ama insanlar arası dinlenme ne olacak. Dinlenmeye ihtiyacı olanların dinlememesinden oluyor olanlar. Üstelik dinlememeyi seçenler bir tür fedakarlık da yapmak zorunda kalıyorlar iyi mi? Bizde bir tavsiye verme ve yargılama hastalığı almış başını gidiyor. A be mübarek hem sen yoruluyorsun hem benim işim görülmüyor bu nasıl mantık? Halbuki sadece dinlesen ne senin ses tellerin yorulur ne benim beynim. Her neyse diyeceğim o ki bu da hızlı hayatımızın bir getirisi galiba. Aşamaları yok etme çabamızın, hemen sonuca ulaşma gayretimizin... Olmaz ki öyle be ağalar her şey adım adım... Sen ilk cümlede, ilk konuşmada içinde tavsiye namına ne varsa süzüp elemeden koyuyorsun ortaya sonra ikinci aşamada da çözüm bekle. Öyle olmaz sabır lazım önce... Bir dinle, anla, kendi fikrini süz bakmışsın ki aynı paydaya ulaşmışsın o zaman yavaş yavaş akıtmaya başlarsın düşüncelerini. Yavaş ama sakin sakin... benim alış kapasitemden hzlı dökersen yerleşmez ki düşünceler zihnime hep dökülür giderler sonra. O zaman sen üzülürsün ziyan ettin dediklerimi diye ben kızarım sana üstümü başımı kirlettiğin için ve çeker gideriz. Olmaz öyle yavaşlayacaksın dostum. Güzellikleri seyretmek için bile durmak gerekirken tam sürat giderken nasıl güzellikler ekleyeceksin ki dünyaya?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder